Uczniowie klasy I w dniu 02.12.2021 r. pojechali na wycieczkę do Kulkolandii w Radomyślu Wielkim. Na dużej sali zjeżdżali  na dmuchanym zamku, bawili się w małpim gaju i pokonywali tor przeszkód.,, Pływali” w basenie z różnokolorowymi  kulkami, układali piankowe klocki, jeździli jeździkami, grali w piłkę i na konsoli w różne gry. Z głośników rozbrzmiewały wesołe melodie i piosenki dla dzieci. Rodzice zadbali o wspaniały poczęstunek. Na stole była pizza, donusty, napoje i słodycze. Wiele radości dzieciom sprawiło niespodziewanie spotkanie z Minionkiem. Wszyscy na pamiątkę zrobili sobie zdjęcie.

To była wspaniała mikołajkowa wyprawa. Dzieci doskonale się bawiły.  Zadowoleni i  w dobrych humorach wrócili do szkoły i domów.

Opracowanie: G. Kruk

W tym roku uczniowie naszej szkoły po raz trzeci wzięli udział w projekcie BOHATERON – włącz historię! Dzięki uczestnictwu w tej kampanii uczniowie mogli utrwalić wiadomości dotyczące historii Powstania Warszawskiego, ale również osobiście wyrazić swój podziw i szacunek dla wybranego Powstańca Warszawskiego pisząc do niego  specjalne podziękowania za trud, ofiarność oraz odwagę w walce o wolną Ojczyznę wraz z życzeniami.

BOHATERON - włącz historię! to ogólnopolska kampania mająca na celu upamiętnienie i uhonorowanie uczestników Powstania Warszawskiego oraz promocję historii Polski XX wieku.

Organizatorami akcji są: Fundacja Rosa, Fundacja Sensoria oraz Fundacja Pokolenia Kolumbów, a ich działaniom przyświeca hasło: Pamięć – Edukacja – Pomoc.

Projekt realizowany jest pod patronatami: Ministra Edukacji i Nauki, Pełnomocnika Rządu ds. Polityki Młodzieżowej oraz Rady Dialogu z Młodym Pokoleniem. Partnerem merytorycznym projektu jest Instytut Pamięci Narodowej.

W tegorocznej edycji na podstawie otrzymanego pakietu materiałów edukacyjnych - konspekty zajęć dot. Powstania Warszawskiego i edukacji patriotycznej wraz ze specjalnymi materiałami dodatkowymi audio i wideo – przeprowadzono we wszystkich klasach lekcje historii.

W VI edycji BOHATERON – włącz historię! wybraliśmy pana Leszka Żukowskiego ps. Antek na „bohatera” w naszej szkole. W akcję włączyli się uczniowie wszystkich klas. Dzięki dużemu zaangażowaniu wychowawców, rodziców oraz samych uczniów powiodły się zaplanowane działania i wykonano 64 prace dla pana Leszka Żukowskiego, pomimo tego że w tej edycji przygotowywanie indywidualnych życzeń od uczniów w formie kartki, listu, plakatu, itp. nie było obowiązkowe.

Uczniowie poszczególny klas wykonali następującą ilość kartek:

Klasa I – 11

Klasa II – 12

Klasa III – 10

Klasa IV – 1

Klasa V – 11

Klasa VI – 7

Klasa – VII – 9

Klasa VIII – 3

Zebrane prace zostały wysłane.

Uczniowie naszej szkoły pokazali, że pamiętają o uczestnikach Powstania Warszawskiego!

Wszystkim, którzy włączyli się  w akcję serdecznie dziękujemy! 

Koordynator szkolnej akcji – Iwona Tańska

17 listopada bieżącego  roku  odbył się zorganizowany przez Szkołę Podstawową nr 2 im. Mikołaja Kopernika w Dąbrowie Tarnowskiej  II Gminny Turniej Strategicznych Gier Planszowych. Uczestnicy musieli się zmierzyć ze strategiczną grą wojenną pod tytułem "Trzecie Powstanie 1921",  którego 100 rocznicę obchodziliśmy w tym roku.  

Naszą szkołę w turnieju reprezentowali uczniowie klasy VIII Klaudia Czerwińska i Karol Dobrowolski, którzy wykazali się dużymi umiejętnościami strategicznymi oraz znajomością trudnych zasad. Po kilku godzinach zmagań triumfatorem został Karol, który okazał się najlepszym zawodnikiem turnieju.

Organizatorom dziękujemy za ciekawą inicjatywę.

Klaudii i Karolowi serdecznie gratulujemy!

Iwona Tańska

24 i 25 listopada br. uczniowie klas 4 - 8 w ramach przedsięwzięcia Poznaj Polskę uczestniczyli w dwudniowej wyciecze do Warszawy. Szkoła  otrzymała dofinansowanie ze środków budżetu państwa  na realizację wycieczki od Ministra Edukacji i Nauki, którego celem było wsparcie organów prowadzących w realizacji zadań mających na celu uatrakcyjnienie procesu edukacyjnego dzieci i młodzieży poprzez umożliwienie im poznawania Polski, jej środowiska przyrodniczego, tradycji, zabytków kultury i historii oraz osiągnięć polskiej nauki.

Zwiedzanie rozpoczęło wejście na Zamek Królewski, gdzie przewodnicy szczegółowo przybliżyli uczestnikom historię zabytku. Następnie  wycieczka udała się na spacer Starym Miastem, ulicami Świętojańską, Kanonie, Rynkiem Starego Miasta. Obejrzeli mury miejskie, najwęższą kamienicę w Warszawie i najkrótszą niegdyś ulicę, Gnojną Górę, pomniki Małego Powstańca oraz Szewca Jana Kilińskiego.

Na Krakowskim Przedmieściu zobaczyli pomnik Adama Mickiewicza, Pałac Prezydencki, hotel Bristol, Uniwerystet Warszawski, kościół Św. Krzyża, pomnik Mikołaja Kopernika, Grób Nieznanego Żołnierza ze zmianą warty, ogród Saski, Teatr Wielki Opery i Baletu.

Kolejnym punktem był przejazd i zobaczenie Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie  a nastepnie Stadionu Narodowego z tarasu widokowego.

Po chwili odpoczynku i smacznym obiedzie  wszyscy przejechali do Wilanowa, gdzie przez długi czas podziwiali piękne świąteczne dekoracje w Królewskim Ogrodzie Światła.

Drugi dzień pobytu uczniowie rozpoczęli wizytą w parafii Św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, gdzie po krótkiej modlitwie złożyli kwiaty na grobie patrona szkoły i obejrzeli wystawę poświęconą życiu księdza Jerzego. Kolejnym punktem był przejazd i zwiedzanie Sejmu. Ten punkt wyjazdu możliwy był dzięki pomocy pana Wiesława Krajewskiego Posła na Sejm RP – za co mu bardzo dziękujemy.

Następnie wraz z przewodnikiem uczestnicy zobaczyli  Łazienki Królewskie, Pałac na Wyspie, Pałac Myśliwiecki, Amfiteatr, Starą Pomarańczarnię, pomniki Fryderyka Chopina, Józefa Piłsudskiego, Henryka Sienkiewicza a na koniec Belweder.

Jadąc Traktem Królewskim uczniowie obejrzeli Aleje Ujazdowskie, Nowy Świat, ambasady, Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, ministerstwa i inne urzędy państwowe.

Zwiedzający zatrzymali się na ulicy Złotej, by zobaczyć  fragment muru getta, a następnie przejechali na Cmentarz Powstańców Warszawy - pomnik Polegli Niepokonani oraz Cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie zobaczyli miedzy innymi groby bogaterów „Kamieni na szaniec“.

Wycieczkę zakończył spacer po Placu Zamkowym i kupno pamiątek.

Opracowanie Dariusz Węglowski

22 listopada uczniowie klas I-III wzięli udział w wycieczce do Wieliczki i Krakowa, która została współfinansowana w ramach programu rządowego "Poznaj Polskę".

Pierwszym punktem naszego wyjazdu była wizyta w kopalni soli w Wieliczce, gdzie najmłodsi uczniowie poznali opowieść o pierścieniu św. Kingi, dowiedzieli się kim był Skarbnik i Bieliczka oraz odkryli tajniki pracy górnika. Na zakończenie Kacper z kl. III oraz Patryk z kl. II poszukiwali pierścienia dla św. Kingi, którą zastąpiła Karolinka z kl. I. Kolejnym punktem planu naszej wycieczki była wizyta w "Żywym Muzeum Obwarzanka", gdzie dzieci uczestniczyły w warsztatach wypieku przepysznych tradycyjnych krakowskich obwarzanków.

Pobyt w Krakowie zakończyliśmy wspólną modlitwą w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. W drodze powrotnej wstąpiliśmy do restauracji McDonald's, gdzie zjedliśmy kolację.

Zmęczeni i szczęśliwi wróciliśmy do domów. Dla wielu uczniów była to pierwsza całodniowa wycieczka bez rodziców.

Opracowanie: Roksana Kaczówka

Nasza szkolna wspólnota wraz z całą wspólnotą parafialną przeżywała pożegnanie wieloletniego proboszcza parafii pw. Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny – Ks. Kanonika Władysława Jaróga. 11 listopada 2021 roku, w godzinie Bożego Miłosierdzia, Ks. Władysław odszedł do domu Ojca.

            Urodził się 13 maja 1933 roku w Słotowej, jako syn Henryka i Agnieszki z domu Wójcik. Egzamin dojrzałości złożył w Pilźnie w 1953 roku. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, a po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Karola Pękali w dniu 29 czerwca 1958 roku w Tarnowie.

            Potem była praca wikariusza w parafiach: Chomranice (od 15 lipca 1958 r.), Rzezawa (od 10 lipca 1961 r.) i Dąbrowa Tarnowska (od 1 sierpnia 1964 r.). Po niecałych siedmiu latach od święceń został mianowany 31 marca 1966 roku proboszczem parafii w Nieczajnej. Ten urząd pełnił do 22 sierpnia 2003 roku, a następnie pozostał w miejscowości w charakterze rezydenta. To były 54 lata spędzone w Nieczajnej, w tym 37 lat w roli jej pasterza, a 17 w roli rezydenta. Tyle mówią suche liczby.

            A codzienność Ks. Władysława? To najpierw duszpasterzowanie w starym kościele i  na starej plebanii. Potem budowa nowej świątyni, plebanii i budynku gospodarczego w trudnych czasach, gdy wszystkie materiały budowlane trzeba było zdobywać (a niekiedy „załatwiać”). I godna podziwu postawa kapłana, który na równi (a często o wiele więcej) pracował fizycznie z parafianami przy wszystkich pracach budowlanych. Bo był „słusznej” postury, silny i mocarny. Do tego praca fizyczna przy prowadzeniu gospodarstwa rolnego, któremu oddawał się z pasją, bo korzenie rolnicze nie pozwalały inaczej. Niezliczona ilość modlitwy brewiarzowej i różańcowej. Setki godzin spędzonych w konfesjonale w swojej parafii i w sąsiednich. Tysiące udzielonych sakramentów świętych i celebrowanych Eucharystii – tylko Bóg je policzył. Katechizacja w punktach katechetycznych, później w szkole. Założenie Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej, świętującego jubileusz 25-lecia działalności. Opieka nad schorowanym ks. Michniakiem w Luszowicach. Jak jeden człowiek był w stanie temu wszystkiemu sprostać, nie zaniedbując którejś dziedziny? A o ilu dobrych czynach nic nie wiemy, bo były czynione „w ukryciu” i bez rozgłosu?

            Na „emeryturze” comiesięczne I-piątkowe wyjazdy z parafianami na nocne czuwanie do sanktuarium w Mogile. Współpraca z następcą na urzędzie proboszcza - zgodna i nacechowana wzajemnym szacunkiem, stanowiąca wzór dla całej diecezji.

            Ks. Władysław był człowiekiem skromnym, z dużym dystansem do siebie. Pracowitym i zaradnym. Radosnym, z poczuciem humoru, zauważającym potrzeby drugiego człowieka, spieszącym z pomocą i dobrą radą. Towarzyskim, gościnnym i odwiedzającym parafian i współbraci w kapłaństwie.

            W dowód wyróżnienia za gorliwie pełnioną posługę kapłańską otrzymał 25 listopada 1969 roku diecezjalne odznaczenie Expositorium Canonicale, a 20 grudnia 1983 roku diecezjalny przywilej Rochetto et Mantoletto. Wielu kapłanów tytułowało go „księże prałacie”, choć tej godności nie dostąpił.

            Uroczystości pogrzebowe w sobotę, 13 listopada 2021 roku o godzinie 12.00, zgromadziły w Nieczajnej ogromne tłumy parafian, przyjaciół i znajomych, rodzinę, kapłanów. Już dzień wcześniej modlono się za duszpasterza, polecając jego duszę w modlitwie różańcowej i koronce. W sobotę od wczesnych godzin rannych modlitewne czuwanie podjęli członkowie róż różańcowych i róż Siedmiu Boleści NMP, Akcja Katolicka i Rada Parafialna. Gdy w świątyni trwała ta modlitwa, w Domu Księży Emerytów odprawiono Mszę św. o godzinie 9.00. Potem Ks. Kanonik Władysław powrócił do Nieczajnej, aby pożegnać się ze swoimi owcami. Do świątyni ciało zmarłego Kapłana wnieśli na swoich barkach strażacy, którzy trzymali straż honorową podczas uroczystości pogrzebowych.

            Koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył ks. biskup Stanisław Salaterski, który wygłosił również homilię pogrzebową, w ciepłych słowach ukazując i wspominając postać Ks. Kanonika. W liturgię włączyli się także parafianie. Po Eucharystii popłynęły słowa podziękowań i wdzięczności z ust parafian reprezentowanych przez Radą Duszpasterską i Akcję Katolicką, kolegi kursowego ks. kanonika Kazimierza Pacha, ks. prałata Stanisława Sojki w imieniu księży rodaków, obecnego proboszcza ks. Stanisława Bielenia.

            Obecność szkoły podczas uroczystości pogrzebowych zaznaczyła się w delegacjach każdej klasy - z kremowymi różami i pocztem sztandarowym (opiekunowie: Anna Wolak i Bernadeta Pabian) oraz w zamówionych Mszach Świętych. Poczet sztandarowy towarzyszył także w przewiezieniu ciała Ks. Kanonika na cmentarz w Pilźnie, gdzie spoczęło w grobowcu rodzinnym. Taka była ostatnia wola Ks. Władysława Jaróga.

            Dziękujemy Ks. Kanonikowi Władysławowi za świadectwo życia kapłańskiego – niezłomnego, pracowitego, radosnego, z ufnością Bogu, z umiłowaniem Maryi, z ludźmi i dla ludzi. Bóg zapłać, Księże Kanoniku!

                                               Oprac. Irena Klich

25 listopada swoje święto obchodzi najmilsza zabawka, najlepszy przyjaciel dzieci i niezastąpiona przytulanka przy zasypianiu – Pluszowy Miś. Mimo coraz nowocześniejszych i coraz bardziej atrakcyjnych zabawek, moda na misie nie przemija, bo „czy to jutro, czy to dziś, wszystkim jest potrzebny Miś!”. Światowy Dzień Pluszowego Misia ustanowiono dokładnie w setną rocznicę powstania maskotki – w 2002 roku. Wszystko zaczęło się jednak dużo wcześniej.

W 1902 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Teodor Roosvelt, wybrał się na polowanie. Po kilku godzinach bezskutecznych łowów, jeden z towarzyszy prezydenta postrzelił małego niedźwiadka i zaprowadził go do Roosvelta. Prezydent ujrzawszy przerażone zwierzątko, kazał je natychmiast uwolnić. Jeden ze świadków tego zdarzenia uwiecznił historię niedźwiadka na rysunku w waszyngtońskiej gazecie, którą czytał producent zabawek. Od tego momentu zaczęto wykorzystywać zdrobniałe imię prezydenta i sprzedawać maskotki pod nazwą Teddy Bear, która dziś w języku angielskim jest określeniem wszystkich pluszowych misiów. To historia, a jak jest dzisiaj?

Trudno sobie wyobrazić dzisiejszy świat bez Pluszowego Misia. Jest towarzyszem dzieci i dorosłych w świecie beztroskiej zabawy oraz przyjacielem-powiernikiem największych sekretów i tajemnic. Kubuś Puchatek, Miś Paddington, Miś Uszatek, Miś Yogi – to najpopularniejsze misie.

W naszej szkole uczniowie z klas I – III wraz z wychowawcami: Grażyną Kruk, Roksaną Kaczówka i Ireną Klich obchodzili to święto, wypełniając dzień różnymi „misiowymi” działaniami. Były więc filmy, kolorowanki, szyfrowanki, prace plastyczno-techniczne i cała kolekcja pluszaków – małych i dużych. Dzieci świetnie się bawiły, utrwalając w zabawowy sposób umiejętności z kilku edukacji wczesnoszkolnych.

 Oprac. Irena Klich